عوامل ژنتیکی

تخمین زده می شود که ژن ها می توانند تقریباً نیمی از خطر ابتلا به یک اختلال مواد را تشکیل دهند. یکی از مسائل ژنتیکی که ممکن است عامل برخی از عناصر اعتیاد باشد، ژنی است که مسئول نحوه دریافت دوپامین توسط گیرنده های مغز است. این ممکن است فردی را بیشتر مستعد ابتلا به دوپامین بالا کند که منجر به اعتیاد می شود. یکی دیگر از عوامل ژنتیکی ممکن است نحوه واکنش بدن به استرس باشد. فردی که انعطاف پذیری بیشتری دارد ممکن است کمتر در معرض ابتلا به اختلال مواد باشد.

بیشتر بخوانید: ترک موادهای مخدر

فاکتورهای محیطی

برخی از عناصر زندگی خانوادگی می تواند بر استعداد فرد نسبت به اختلالات سوء مصرف مواد تأثیر بگذارد. این خطر با بزرگ شدن با کمبود حمایت والدین و داشتن اقوام با مشکلات سوء مصرف مواد افزایش می یابد. سوء استفاده عاطفی، جسمی یا جنسی، خطر ابتلای فرد به سوء مصرف مواد را افزایش می دهد، همچنین کیفیت پایین رابطه بین فرزند و والدین نیز افزایش می یابد. یکی دیگر از عوامل محیطی، سهولت دسترسی است. دسترسی آسان به مواد، به عنوان مثال الکل، خطر ایجاد یک رابطه معمولی با الکل را افزایش می دهد که می تواند به اعتیاد تبدیل شود. افراد به شدت تحت تأثیر حلقه‌های اجتماعی خود هستند و قرار گرفتن در اطراف همسالان «تأثیر بد» که از مواد سوء استفاده می‌کنند، خطر ابتلا به اعتیاد را افزایش می‌دهد.

عوامل اپی ژنتیک

اپی ژنتیک به روش هایی اشاره دارد که در آن محیط و تربیت ما ممکن است بر شیوه “بیان” ژن های ما تأثیر بگذارد، به این ترتیب آنها در رفتار و نتایج واقعی ظاهر می شوند. ممکن است دو نفر دقیقاً همان ژن را داشته باشند، اما در یکی آن ژن با کیفیتی خاص، مانند ابتلا به اعتیاد ظاهر می شود، در حالی که در دیگری این گونه نیست. دانشمندان این حوزه تحقیقاتی را اپی ژنتیک می نامند و در سال های اخیر علاقه زیادی به این موضوع وجود داشته است که چگونه مطالعه اپی ژنتیک می تواند درک ما از اعتیاد را بهبود بخشد. به طرز شگفت انگیزی، برخی تحقیقات نشان داده اند که اپی ژنتیک حتی می تواند به فرزندان منتقل شود و بر رفتار فرزندان ما تأثیر بگذارد. این نشان می دهد که مطالعه اپی ژنتیک چقدر برای درک ما از رفتار انسان و به طور خاص اعتیاد اساسی است.

بیشتر بخوانید: چگونه بر اعتیاد غلبه کنیم

روانشناسی

روانشناسی اغلب به دنبال «مطالعات دوقلو» است تا نقش ژنتیک را در درک یک صفت یا رفتار خاص درک کند. این به این دلیل است که دوقلوهای همسان حامل DNA یکسانی هستند، اما ممکن است در معرض عوامل محیطی متفاوتی قرار بگیرند، مثلاً اگر در بدو تولد از هم جدا شده باشند، و مطالعه این موضوع به روانشناسان اجازه می دهد تا در مورد روش هایی که یک ژن می تواند متفاوت بیان شود، نتیجه گیری کنند. یا اینکه چگونه عوامل محیطی مختلف می توانند بر روی اطلاعات ژنتیکی عمل کنند. در زمینه اعتیاد، دانشمندان اپی ژنتیک دریافته اند که سوء استفاده از مواد در واقع می تواند DNA فرد را تغییر دهد.

یک مطالعه نشان داد که مصرف زیاد کوکائین DNA نحوه عملکرد مرکز پاداش مغز را شکل می دهد. یک مطالعه مهم نشان داد که ممکن است بتوان این تغییرات اپی ژنتیک را از طریق دارو تغییر داد. در حالی که DNA خود را نمی توان تغییر داد DNA از والدین شما به ارث می رسد و به فرزندان شما منتقل می شود. اپی ژنتیک به روش هایی اشاره دارد که در آن ژن ها “روشن و خاموش می شوند”. آنها دریافتند که می توانند از درمان های اپی ژنتیک برای معکوس کردن تغییراتی که در نتیجه مصرف زیاد کوکائین رخ داده است استفاده کنند، در واقع مغز را به حالت قبل از مصرف زیاد کوکائین برگردانند.

بیشتر بخوانید: هر آنچه باید درباره اعتیاد بدانید