رفتار درمانی

اگر سم زدایی (چه با یا بدون کمک دارو ) را بتوان درمان بدن یک معتاد در نظر گرفت، درمان تا حد زیادی مشکلات ذهنی را برطرف می کند. درمان اساس تمام درمان اعتیاد است. زیرا علل روانشناختی زمینه‌ای سوء مصرف مواد و اعتیاد را آشکار می‌کند و با آن مقابله می‌کند و به معتادان اجازه می‌دهد تا در مورد تفکر و رفتار منفی که منجر به ایجاد اعتیاد شده است، بیاموزند و اصلاح کنند.

طیف بسیار وسیعی از مدل‌ها و روش‌های درمانی ممکن است در درمان اعتیاد یافت شود. اما کاربردها، تنوع رویکردهایی را که می‌توان در هر مرکز درمانی ارائه کرد، محدود می‌کند. اگر فکر می‌کنید از هر رویکرد درمانی خاصی سود می‌برید، با یک متخصص اعتیاد تماس بگیرید تا از امکانات درمانی که در آن روش ارائه می‌شود مطلع شوید.

بسیاری از معتادان حتی آنهایی که سال‌ ها با اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کنند به طور کامل اثرات سوء مصرف طولانی‌ مدت مواد بر سلامت جسمی و روانی، روابط و چشم‌انداز زندگی‌ شان را درک نمی‌ کنند و دستیابی به این درک اغلب غیرممکن است. در تنگنای اعتیاد؛ درمان، و آموزش اعتیاد به طور خاص، می تواند ظهور دیدگاه های متفاوتی را امکان پذیر کند که می تواند به معتادان کمک کند تا اعمال خود را با دیدی بسیار متفاوت و سازنده تر ببینند و تجزیه و تحلیل کنند.

پیگیری و مراقبت های بعدی (برای جلوگیری از عود)

بهبودی یک معتاد با خروج از دوره بازپروری در پایان درمان کامل نیست. در عوض، بهبودی باید به عنوان یک فرآیند طولانی مدت (احتمالا مادام العمر) تلقی شود که برای اجتناب از بازگشت به اعتیاد مستلزم تلاش و فداکاری مداوم است. به منظور ایجاد بهترین شرایط ممکن برای معتادانی که به مرحله بهبودی می روند. مراکز توانبخشی با کیفیت بالا معمولاً تا یک سال مراقبت های پس از پایان یک برنامه درمانی رایگان ارائه می دهند. مراقبت‌ های بعدی می‌تواند شامل عناصر مختلفی باشد. معمولاً شامل ایجاد یک تقویم قرار ملاقات است تا متخصصان درمان بتوانند پیشرفت را زیر نظر داشته باشند و در صورت لزوم مداخله کنند. نسخه های دارویی مداوم ؛ تعهد به شرکت در جلسات درمانی فردی و حمایت از جلسات گروهی؛ و بیشتر. هر برنامه مراقبت های پس از آن برای هر مشتری سفارشی است و منعکس کننده دستاوردهای خاصی است که مشتری در طول درمان و سایر بخش های برنامه درمانی خود به دست آورده است.

تشخیص دوگانه در درمان و توانبخشی اعتیاد به بنزودیازپین

هنگامی که یک اختلال مصرف مواد در کنار یک یا چند اختلال سلامت روانی دیگر رخ می دهد، این بیماری به عنوان تشخیص دوگانه شناخته می شود.

رابطه بین سوءمصرف مواد و مسائل مربوط به سلامت روان کاملاً عمیق است: افرادی که از سلامت روانی ضعیف رنج می‌برند اغلب خود درمانی می‌کنند یا از طریق استفاده از مواد سوء مصرف به دنبال فرار می‌گردند. در حالی که این مواد همچنین می‌توانند باعث مشکلات سلامت روان شوند، چه در نتیجه تأثیر مستقیم مواد مورد نظر بر مغز، یا به دلیل تأثیر مخرب اعتیاد بر شرایط زندگی و رفاه عمومی.

تشخیص دوگانه به ویژه در موارد اعتیاد به بنزودیازپین رایج است. زیرا بنزودیازپین ها معمولاً در درمان برخی از مشکلات سلامت روان استفاده می شوند و استفاده از آنها اغلب به سوء استفاده تبدیل می شود. از آنجایی که تشخیص دوگانه می تواند درمان اعتیاد را به طور قابل توجهی پیچیده تر کند. زیرا هم اختلال مصرف مواد و هم هر اختلال سلامت روان دیگری نیاز به درمان همزمان دارند و درمان های مربوطه می تواند با یکدیگر تداخل داشته باشد. معمولاً به مراقبت های تخصصی نیاز است.