در این مطلب از سایت کلینیک ترک اعتیاد اکسیر پاکی تصمیم داریم برای شما تاثیر مواد مخدر و الکل بر مغز را توضیح دهیم. جهت هرگونه مشاوره درباره ترک اعتیاد و درمان اعتیاد به روش سم زدایی و روان درمانی و ترک مواد مخدر در کرج و تهران میتوانید با کارشناسان کلینیک تخصصی ترک اعتیاد تماس بگیرید.

تاثیر مواد مخدر و الکل بر مغز

برای پاسخ به این سوال، ابتدا باید بدانیم که مغز چگونه به صورت روزانه عمل می کند. میلیاردها نورون (سلول های میکروسکوپی) مغز را همانطور که می شناسیم تشکیل می دهند.

این نورون ها مسئول اتصال با مدارهای مختلف بدن و مغز هستند. مشابه کنترل ترافیک، این نورون ها به تغییر و کنترل اطلاعات از طریق بدن کمک می کنند.

در طول این فرآیند، نورون ها انتقال دهنده های عصبی را ارسال می کنند که پیام ها را به بخش های دیگر بدن می فرستند. مواد مخدر می تواند این الگو را مختل کند و باعث شود مغز شما در این زمینه ضعیف عمل کند.

با گذشت زمان، سوء مصرف مواد مخدر می تواند منجر به مشکلاتی در توانایی فرد برای تجربه لذت و سایر عملکردها شود. برخی داروها در واقع می توانند باعث آسیب دائمی و شدید به مغز و بدن شوند.

اثرات مواد مخدر و الکل

داروها می توانند تأثیر منفی بر عملکردها و فرآیندهای مغز داشته باشند. بسیاری از داروها در نهایت نحوه دریافت، ارسال و پردازش سیگنال های انتقال دهنده عصبی توسط نورون های مغز را مختل می کنند.

داروهایی مانند ماری‌جوانا می‌توانند این نورون‌ها را جذب کنند، در حالی که دارو ممکن است مواد شیمیایی مغز را تقلید کند، نورون‌ها به همان شیوه عمل نمی‌کنند. این می تواند یک فرآیند غیر طبیعی بین انتقال دهنده های عصبی مختلف و بدن ایجاد کند.

مواد مخدر شدیدتر مانند کوکائین می تواند منجر به آزاد شدن مقادیر بیش از حد فرستنده های طبیعی توسط نورون ها شود. این منجر به تداخل در ارتباط عادی بین نورون ها می شود. این داروها همچنین می توانند مغز را با دوپامین، ماده شیمیایی مسئول احساسات لذت بخش، پر کنند.

این می تواند منجر به نیاز به تسکین همان احساس شود، این همان جایی است که اعتیاد در نهایت از آن سرچشمه می گیرد.

بیشتر بخوانید:ترک اعتیاد

 

کدام قسمت های مغز تحت تاثیر سوء مصرف مواد مخدر قرار می گیرند؟

مصرف مواد مخدر چندین ناحیه مختلف مغز را مختل و تغییر می دهد. همه این دلایل مسئول عملکردها و احساسات خاص در بدن یک فرد هستند. بنابراین، وقتی فردی از مواد مخدر و الکل استفاده می کند، اثرات آن می تواند زندگی را تغییر دهد.

درک چگونگی تأثیر مواد مخدر و الکل بر مغز تنها بخشی از یک تصویر بزرگتر است.

بخش های پایه:

این بخش از مغز نقشی حیاتی در اشکال مثبت لذت ایفا می کند. این شامل اثرات غذا خوردن، رابطه جنسی، و معاشرت با دیگران است. این ناحیه “مدار پاداش” مغز را تشکیل می دهد.

داروها می توانند این مدار را که معمولاً شامل یک سرخوشی شدید برای مصرف کننده است، تسخیر کنند. با گذشت زمان، مصرف مداوم مواد مخدر می تواند منجر به حساسیت زدایی این بخش از مغز شود و لذت بردن از هر چیز دیگری به جز مواد مخدر را سخت کند.

قشر جلوی مغز:

این بخش مسئول برنامه ریزی، حل مشکلات و تصمیم گیری در زندگی روزمره است. از آنجایی که این یکی از آخرین داروهایی است که به طور کامل بالغ شده است، مصرف مواد مخدر می تواند باعث عدم تعادل در این مدارها شود که می تواند اعتیاد فرد را حتی شدیدتر کند.

آمیگدال گسترده:

این ناحیه شامل احساس استرس، اضطراب و ناراحتی است. این زمینه با ترک همراه است، که در نهایت با گذشت زمان، مصرف بیشتر مواد مخدر را تشویق می کند. این ناحیه همچنین به مصرف مواد مخدر حساس‌تر می‌شود و می‌تواند منجر به تغییر مصرف برای لذت به استفاده برای تسکین درد و اضطراب شود.

ین تنها بخش‌هایی از مغز نیستند که داروها می‌توانند بر آنها تأثیر بگذارند. داروهایی مانند اپیوئیدها می توانند باعث اختلال در ساقه مغز یا سایر قسمت های مغز شوند. ساقه مغز به طور خاص با تنفس، خواب و ضربان قلب درگیر است. این توضیح می‌دهد که چرا ممکن است فردی دچار تنگی نفس یا عواقب بدتری ناشی از مصرف بیش از حد دارو شود.

بیشتر بخوانید:انواع روش های ترک الکل

نقش دوپامین در سوء مصرف مواد مخدر

وقتی فردی تجربه لذت بخشی مانند خوردن یا معاشرت دارد، بدن او به دنبال تقویت این احساسات اعمال است. مغز برای تکرار این فعالیت ها با گذشت زمان آماده شده است.

انتقال دهنده عصبی دوپامین مسئول این احساسات و نیاز به تکرار است. روشی که این کار را انجام می دهد به این صورت است که وقتی یک تجربه خوشایند در حال وقوع است، مغز یک انفجار دوپامین ایجاد می کند. این نشان می دهد که این تعامل باید به خاطر سپرده شود.

نقش دوپامین در اعتیاد

این ارتباط عصبی باعث می شود که فرد بدون اینکه زیاد فکر کند این عمل را بارها و بارها تکرار کند. این همان چیزی است که در نهایت فرد را به سمت جاده اعتیاد سوق می دهد. داروها ممکن است در نهایت باعث افزایش دوپامین در هنگام استفاده شوند.

این نیاز به استفاده از آن را از طریق لذت، مصرف و نشانه های بیرونی کنش تقویت می کند. با گذشت زمان ممکن است فرد برای تکرار این تجربه لذت بخش در قالب مصرف مواد مخدر تلاش زیادی کند. این می‌تواند به ضرر دیگران یا حتی خودشان باشد (مشکلات سلامتی یا کشمکش‌های اجتماعی).

با گذشت زمان، نشانه های خاصی در زندگی روزمره یک فرد ممکن است با خود دارو مرتبط باشد. این به این دلیل است که مدار پاداش فرد برای واکنش به این سیگنال ها تغییر کرده است.

اغلب اوقات، وقتی فردی با این نشانه ها مواجه می شود، هوس شدیدی برای استفاده از دارو پیدا می کند. این سیگنال‌ها و اصرار برای مصرف می‌تواند برای مدت طولانی باقی بماند، حتی اگر فرد دیگر از دارو استفاده نمی‌کند.

این نشانه‌ها را می‌توان به عنوان محرک نیز در نظر گرفت، برای مثال، مکان‌ها یا چیزهای خاصی ممکن است تمایل به استفاده را ایجاد کنند، حتی سال‌ها پس از توقف استفاده از آنها.