مانند بسیاری دیگر از اختلالات مصرف مواد، اختلال مصرف الکل یک بیماری مزمن و گاهی عودکننده است که منعکس کننده تغییرات در مغز است. این بدان معناست که وقتی افراد مبتلا به این اختلال از مصرف الکل پرهیز می کنند، همچنان در خطر از سرگیری مجدد مصرف ناسالم الکل هستند، حتی اگر سال ها از آخرین نوشیدنی آنها گذشته باشد.

افرادی که AUD دارند ممکن است به مصرف الکل ادامه دهند، حتی اگر می دانند که باعث ایجاد مشکلات اجتماعی، بهداشتی، اقتصادی و احتمالاً حتی قانونی در زندگی آنها می شود.

مهم است که به یاد داشته باشید که AUD به دلیل عدم نظم و انضباط یا عزم فردی نیست. بلکه یک بیماری مغزی است که می تواند ارثی باشد.

مصرف طولانی مدت الکل می تواند تغییراتی در مغز ایجاد کند که می تواند باعث شود افراد به الکل هوس کنند، کنترل نوشیدن خود را از دست بدهند و برای دستیابی به اثرات مطلوب به مقادیر بیشتری الکل نیاز داشته باشند. همچنین در صورت قطع مصرف الکل می تواند باعث شود افراد علائم ترک را تجربه کنند.

بیشتر بخوانید:اعتیاد چیست؟

افرادی که بیش از حد الکل مصرف می کنند در معرض خطر ابتلا به بیماری ها و اختلالات متعددی از جمله انواع خاصی از سرطان، بیماری کبد و بیماری قلبی هستند.

مصرف بیش از حد الکل می تواند به مغز و سایر اندام ها آسیب برساند و همچنین احتمال ابتلا به مشکلات خواب، افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان را افزایش می دهد. الکل می تواند در توانایی فرد برای مراقبت از سایر شرایط پزشکی خود اختلال ایجاد کند یا سایر شرایط پزشکی را بدتر کند.

بنابراین، الکل “بیش از حد” چیست؟ به طور کلی، زمانی که مصرف الکل باعث مشکلات سلامتی یا اجتماعی شود، بیش از حد یا ناسالم تلقی می شود. این دسته وسیع از مصرف الکل شامل مجموعه ای از عادات نوشیدن از جمله نوشیدن در معرض خطر، نوشیدن زیاد الکل و AUD است.

• نوشیدن در معرض خطر (یا خطرناک). نوشیدن مقداری الکل که خطر ابتلا به مشکلات سلامتی مرتبط با الکل را افزایش می دهد. نوشیدن در معرض خطر گاهی اوقات به عنوان نوشیدنی خطرناک یا سنگین شناخته می شود و به طور کلی با میزان الکلی که فرد به طور متوسط ​​در یک روز یا هفته می نوشد تعریف می شود:
  • مردان: بیش از 4 نوشیدنی در روز یا بیش از 14 نوشیدنی در هفته
  • زنان: بیشتر از 3 نوشیدنی در روز یا بیشتر از 7 نوشیدنی در هفته
  • مردان و زنان بالای 65 سال: بیش از 3 نوشیدنی در روز یا بیش از 7 نوشیدنی در هفته
• زیاده روی در نوشیدن. با مقدار الکلی که یک فرد طی یک دوره 2 تا 3 ساعتی می نوشد تعریف می شود. نوشیدن زیاد الکل رایج است و می تواند منجر به صدمات و مرگ ناشی از تصادفات و خشونت شود و در عین حال خطر ابتلا به سرطان، بیماری قلبی و سایر بیماری های مزمن را نیز افزایش دهد.
  • مردان: ۵ نوشیدنی یا بیشتر در یک دوره ۲ تا ۳ ساعته
  • زنان: 4 یا بیشتر نوشیدنی در یک دوره 2 تا 3 ساعته

اگرچه در معرض خطر و مصرف زیاد الکل می تواند منجر به طیف وسیعی از پیامدهای نامطلوب شود، اما همه افرادی که در این نوع مصرف ناسالم الکل شرکت می کنند، اختلال مصرف الکل ندارند. با این حال، آنها در معرض خطر بیشتری برای آن هستند.

بیشتر بخوانید:انواع روش های ترک الکل

فردی که به طور منظم الکل مصرف می کند و دو یا چند مورد از علائم و نشانه های زیر را در یک دوره یک ساله دارد ممکن است با AUD تشخیص داده شود:

• مصرف الکل در مقادیر بیشتر یا طولانی تر از برنامه ریزی شده
• تلاش های ناموفق برای کاهش یا مدیریت مصرف الکل
• صرف زمان زیادی برای بدست آوردن، استفاده یا بهبودی از الکل
• احساس اجبار به مصرف الکل
• مصرف مکرر الکل مانع از انجام موفقیت آمیز وظایف مهم در خانه، محل کار یا مدرسه می شود
• ادامه مصرف الکل علیرغم مشکلاتی که در تعامل با دیگران ایجاد می کند
• نادیده گرفتن یا محدود کردن مشارکت در فعالیت های مهم در خانه، محل کار یا مدرسه
• استفاده مکرر از الکل در شرایط خطرناک فیزیکی (مثلاً هنگام کار با وسیله نقلیه موتوری)
• ادامه مصرف الکل علیرغم دانستن اینکه علت یا تشدید مشکلات روحی و جسمی است
• ایجاد تحمل نسبت به الکل، به این معنی که برای مسموم شدن به مقادیر بیشتری الکل نیاز است
• تجربه علائم ترک در صورت قطع مصرف الکل، یا مصرف الکل برای کاهش علائم ترک

شدت این اختلال از خفیف تا شدید متغیر است، بسته به تعداد علائم و نشانه هایی که فرد تجربه کرده است:

• خفیف: 2-3 علامت
• متوسط: 4-5 علامت
• شدید: 6 علامت یا بیشتر

بیشتر بخوانید:ترک اعتیاد

تعدادی از عوامل احتمال ابتلا به اختلال مصرف الکل را افزایش می دهد:

• سابقه خانوادگی اختلال مصرف الکل و سایر اختلالات مصرف مواد
• در دسترس بودن الکل
• مصرف زیاد الکل
• زیاده روی در نوشیدن
• نگرش های اجتماعی سهل گیرانه نسبت به مصرف الکل
• تاریخچه آزار کودکی
• سابقه اختلال رفتاری یا خلقی در دوران کودکی
• داشتن شرایط سلامت روان مانند افسردگی یا اختلال استرس پس از سانحه
• تکانشگری

درمان اختلال مصرف الکل شامل داروها و همچنین مشاوره و درمان های رفتاری است. برنامه های درمانی اغلب ترکیبی از درمان دارویی و رویکردهای رفتاری را در بر می گیرند. درمان ممکن است در یک محیط سرپایی یا در یک مرکز اقامتی نیمه وقت یا تمام وقت انجام شود.

به طور کلی، درمان‌های اختلال مصرف الکل با هدف کاهش علائم ترک، توقف یا کاهش مصرف الکل، و دادن مهارت‌ها و دانش‌های رفتاری به بیماران کمک می‌کند که نوشیدن الکل را متوقف کنند یا سطح سالم مصرف الکل را حفظ کنند.

ترک و سم زدایی

برای افرادی که اختلال مصرف الکل دارند، اولین قدم مهم قطع نوشیدن الکل است. با این حال، این فرآیند می تواند علائم ناخوشایند و بالقوه جدی سندرم ترک الکل را ایجاد کند.

اینها شامل افزایش ضربان قلب، تعریق، اضطراب، لرزش، حالت تهوع و استفراغ، تپش قلب و بی خوابی است. در موارد شدیدتر، افراد ممکن است دچار تشنج یا توهم نیز شوند.

شدیدترین شکل ترک الکل به عنوان هذیان ترک الکل یا دلیریوم ترمنس شناخته می شود که اغلب به عنوان DT شناخته می شود. علائم (که معمولاً علاوه بر سایر علائم ناشی از ترک الکل تجربه می شوند) شامل هذیان (گیجی)، فشار خون بالا و بی قراری است. دلیریوم ترمنز می تواند کشنده باشد.

حذف یا سم‌زدایی با مدیریت پزشکی می‌تواند به‌طور ایمن تحت راهنمایی پزشکی انجام شود. داروهایی مانند بنزودیازپین ها برای کمک به کنترل علائم ترک تجویز می شود.

در صورت لزوم، بیماران ممکن است مایعات داخل وریدی، ویتامین ها و سایر داروها را برای درمان توهمات یا سایر علائم ناشی از ترک دریافت کنند.

پس از ترک، پزشکان توصیه می کنند که بیماران برای رفع اختلال زمینه ای مصرف الکل و کمک به آنها در پرهیز از مصرف یا کاهش مصرف الکل، درمان را ادامه دهند.