توانبخشی سرپایی چیست؟

اگرچه توانبخشی بستری معمولاً به عنوان رویکردی برای درمان با بیشترین احتمال پرهیز طولانی‌مدت تلقی می‌شود، بسیاری اگر احساس کنند نمی‌توانند وقت خود را از تعهداتی مانند خانواده و کار صرف کنند، آن را نامناسب می‌دانند. اگر چنین باشد، درمان سرپایی همان چیزی است که آنها معمولاً انتخاب می کنند.

در بازتوانی دارویی سرپایی، درمان بیشتر از طریق مراجعه به محل درمان به صورت هر جلسه (مانند جلسات درمانی، معاینه، تجدید نسخه و غیره) محقق می شود. با این حال، بیشتر کارهای مربوط به پیگیری وضعیت، آگاهی از محرک ها و ثبت مسائل در طول مسیر، به دست کسی که با اعتیاد مبارزه می کند، سپرده می شود. در حالی که انعطاف‌پذیری این امر می‌تواند سودمند باشد، گزینه‌های سرپایی می‌توانند مشکل‌ساز باشند زیرا مشتری را به‌طور کامل از محیط روزانه‌اش حذف نمی‌کنند. این اغلب باعث می شود هوس ها کمتر قابل کنترل باشد و مراجعین گاهی در طول فرآیند درمان عود می کنند.

بیشتر بخوانید: جدول زمانی سم زدایی

برنامه های روز

اگر هیچ یک از این موارد وضعیت شما را توصیف نمی کند، ممکن است برنامه های روزانه برای شما مناسب نباشد. همچنین اگر از تشخیص دوگانه یا سایر مشکلات سلامتی که ممکن است روند درمان اعتیاد به مواد مخدر را پیچیده کند، ممکن است نامناسب باشند.

بیشتر بخوانید: درمان و توانبخشی برای اعتیاد به مواد مخدر

برنامه های فشرده سرپایی

برنامه‌های سرپایی فشرده که در پاسخ به خواسته‌های زندگی مدرن ایجاد شده‌اند، کوتاه‌ تر و فشرده‌تر از برنامه‌ های سرپایی سنتی هستند، با مراجعه‌کنندگان به کلینیک برای چهار جلسه یا بیشتر در هفته و جلسات معمولاً بین سه تا پنج ساعت بسیار طولانی‌تر از بیماران سرپایی استاندارد. جلسات به دلیل زمان نسبتاً زیادی، کسانی که از اعتیاد رنج می‌برند می‌توانند در خارج از کلینیک در یک برنامه سرپایی فشرده بگذرانند، از آنها خواسته می‌شود که در آزمایش‌های دارویی منظم شرکت کنند تا از رعایت آن اطمینان حاصل کنند.

مراقبت مداوم

مراقبت مداوم اصطلاح دیگری برای مراقبت های بعد از آن مراقبتی است که پس از تکمیل درمان اولیه و گاهی ثانویه اعتیاد به مواد مخدر ارائه می شود. هر فردی که تحت درمان قرار گرفته است، معمولاً به کمک های تکمیلی، مانند مشاوره، و همچنین تجویز بیشتر دارو نیاز دارد، اگر مشتری در حال بهبودی همچنان از علائم ترک رنج می برد (مانند موارد سندرم ترک پس از حاد ، یا PAWS).

یک توانبخشی با کیفیت، یک برنامه مراقبت پس از درمان را ارائه می دهد که تا یک سال کمک را پس از ترک کلینیک پوشش می دهد. این طرح ممکن است شامل برنامه‌ای از قرار ملاقات‌ها باشد (با تثبیت بهبودی کمتر می‌شود)، و همچنین تعهدی در مورد فردی که تحت درمان قرار می‌گیرد، بخشی برای شرکت در جلسات مشاوره‌ای مداوم یا گروه‌های حمایتی مانند جلسات ارائه شده توسط یک سازمان باشد . مانند معتادان گمنام (NA).

چگونه از دارو برای درمان اعتیاد استفاده می شود؟

بیشتر بخوانید: چه چیزی سم زدایی را دنبال می کند؟

داروهای مورد استفاده در درمان اعتیاد و بازپروری

تعداد قابل توجهی از داروها توسط مقامات ایران برای درمان علائم اعتیاد به مواد مخدر و اختلالات همزمان تایید شده اند، اگرچه قابل درک است که هر دارویی در هر مورد اعتیاد مرتبط نیست.

کاملاً ضروری است که کسانی که از اعتیاد رنج می‌برند هرگز اقدام به خوددرمانی نکنند، زیرا برخی داروها به طور خطرناکی با سایرین یا با برخی مواد سوء مصرف تداخل می‌کنند، در حالی که برخی می‌توانند برای مراجعینی که از مشکلات سلامتی رنج می‌برند، مانند تشخیص دوگانه، مشکلاتی ایجاد کنند. درمان را پیچیده کند

افرادی که از اعتیاد رنج می برند باید طبق دستور پزشک تجویز کننده دارو مصرف کنند.

• نالترکسون (Vivitrol)
• بوپرنورفین (Buprenex)
• متادون
• دی سولفیرام (آنتابوس)
• Acamprosate (Campral)
• پاروکستین (پاکسیل)
• مودافینیل (Provigil)
• دزیپرامین (نورپرامین)
• میرتازاپین (رمرون)
• بوپروپیون (بوپروبان)
• گاباپنتین (Fanatrex)
• ویگاباترین (سابریل)
• باکلوفن (کمسترو)
• توپیرامات (توپاماکس)